Για να φτιάξεις ένα Μπλάντι Μέρι θα χρειαστείς μιαν αρκούδα. Για να φτιάξεις μιαν αρκούδα, δεν θα χρειαστείς ποτέ, μα ποτέ, δυο λιοντάρια. Τη στιγμή που μιλάμε τουλάχιστον, ο Δανιήλ Ιωάννου της Ευτέρπης και του Δημοσθένη είναι ένα ανύπαρκτο πρόσωπο. Ένα, δύο, τρία, καρέκλα, πέντε, έξι λεωφορειόδρομος. Αν βάλεις ένα κατσαβίδι στην πρίζα, δεν υπάρχει καμία περίπτωση ν’ αλλάξεις ζώδιο.
Παράλληλη Δράση(μια ιστορία από το βιβλίο Γαμ. υθιστορήματα του ενός λεπτού της Κατερίνας Έσσλιν)
Πάνω που είχα ανεβάσει τα μάλλινα δάκρυα στο πατάρι, άρχισε πάλι να ψιχαλίζει τ' όνομά σου. Το μισό αλφάβητο πλημμυρίσαμε.Έχει γεμίσει το υπόγειο με ωμέγα, θα πνιγούμε χωρίς άλφα. Με είδες κι εσύ στο όνειρό μου χτες; Βάλε επιτέλους ένα ζακετάκι στον έρωτα σου είπα. Κάνει ρεύμα -δεν ακούς που φταρνίζεται; Μετά άρχισα να τσακώνομαι με τη μοναξιά σου. Λουζόταν με μπετόν η χαζή. Δεν καταλαβαίνω, είπα. Θες να γιατρέψεις τα δάχτυλά σου πάνω στο δέρμα μου; Οι ανοργάνωτοι εμπρησμοί σου στο σώμα μου έχουν αρχίσει να λήγουν. (Την πυρκαγιά δηλαδή εσύ εκεί στο υπόγειο δεν την βλέπεις που καίει συνέχεια; Θα φτάσει στον πρώτο όροφο και θα τη δουν όλοι στο τέλος. Δυο χρόνια έχεις να φωνάξεις την πυροσβεστική) Μόνο να διχάζεις τις τελείες μου ξέρεις -και να μ αφήνεις να ξυπνάω αγκαλιά με το σπασμένο σου ποδηλατάκι (λες κι αν ενηλικιωθούμε θα πεθάνουμε)…. Όποιο σώμα κι αν δοκιμάσω εκτός από το δικό σου, μου πέφτει φαρδύ.
[Κατερίνας Έσσλιν, Ο Πεζός λόγος στην Ποίηση]
[Κατερίνας Έσσλιν, Ο Πεζός λόγος στην Ποίηση]
Καλησπέρα. Καλησπέρα. Ήρθα λίγο αργότερα. Συγγνώμη. Δεν πειράζει για πρώτη φορά. Καθίστε. Εδώ;Ναι. Απλώς, θα κρατήσει λιγότερο η συνεδρία. Αυτό είναι όλο. Αλλά να ξέρετε: είστε ήδη σε καλό δρόμο. Γιατί το λέτε; Γιατί δεν μου είπατε καν το όνομά σας στο τηλέφωνο. πράγματι. Τι σας έφερε λοιπόν ως εδώ; Ψάχνετε απαντήσεις για το ποια είστε –ναι; Δεν είμαι σίγουρη. Είμαι σίγουρος πως όχι. Αν σας είναι άβολη η καρέκλα, καθίστε στην αριστερή. Όχι, εντάξει είμαι. Απλώς, δεν πιστεύω στην ψυχοθεραπεία. Καμία αντίδραση. Ν’ αρχίσω; Απ’ όπου θέλετε. Θα με διακόψετε; Όπως σας εξήγησα και τις προάλλες στο τηλέφωνο, όχι. Μιλήστε, μείνετε σιωπηλή, πείρε μου το όνομά σας ή και όχι, κάντε ό,τι τέλος πάντων θέλετε και νομίζετε ως τις 8 και 45. Σήμερα εδώ, κι απ’ την επόμενη φορά στο ντιβάνι που βλέπετε πίσω σας. Ξεκινήστε όποτε θέλετε κι αρχίστε να μου μιλάτε για ό,τι σας έφερε εδώ. Ξεκινήστε αμέσως, από σήμερα το πρωί ή, όπως σας είπα, απ’ όποτε θέλετε κι απ’ όποια περίοδο της ζωής σας θέλετε. Κατάλαβα. Κατάλαβα. Ο πληθυσμός της Μποτσουάνας αυτή τη στιγμή που μιλάμε ανέρχεται στους 2 κατοίκους.
Για να φτιάξεις ένα Μπλάντι Μέρι θα χρειαστείς μιαν αρκούδα.Για να φτιάξεις μιαν αρκούδα, δεν θα χρειαστείς ποτέ, μα ποτέ, δυο λιοντάρια. Τον γιο μου δεν θα τον βάφτιζα ποτέ Ιάσονα, και η σκέψη ότι μπορεί να μου το προτείνατε με βάζει σε σκέψεις για το αν σας αρέσουν τα πορτοκάλια. Τη στιγμή που μιλάμε, τουλάχιστον, ο Δανιήλ Ιωάννου της Ευτέρπης και του Δημοσθένη είναι ένα ανύπαρκτο πρόσωπο. Στο συρτάρι του κομοδίνου μου δεν τοποθετώ ποτέ κονσέρβες τόνου, φέτα σε βαρέλι ή τραγουδίστριες της όπερας. Η τετραγωνική ρίζα του Κακού είναι πράσινη. Ένα, δύο τρία, καρέκλα, πέντε, έξι λεωφορειόδρομος. Αν βάλεις ένα κατσαβίδι στην πρίζα, δεν υπάρχει καμία περίπτωση ν’ αλλάξεις ζώδιο. Οι τοξότες δεν ταιριάζουν καθόλου με τους λευκούς ιαγουάρους. Ο περασμένος Σεπτέμβριος δεν είχε 35, αλλά ούτε 36 μέρες – ύποπτο.Η κοπέλα που καθαρίζει το σπίτι δεν σιδερώνει ποτέ το πάτωμα.Δεν με λένε Μαρία Φράγκου. Το αγαπημένο μου χρώμα δεν είναι ούτε το λιλά ούτε το κίτρινο ούτε το πράσινο ούτε το καφέ ούτε το γαλάζιο ούτε το μοβ ούτε το κόκκινο ούτε το γκρι ούτε οι φακές. Τα μαλλιά μου κάθε Πέμπτη απόγευμα γίνονται ξανθά για περίπου 25 λεπτά. Τις υπόλοιπες ώρες της εβδομάδας είμαι Κριός. Κάθε φορά που τρώω σοκολάτα, ο υπάλληλος του απέναντι βιντεοκλάμπ παχαίνει κατά 4 κιλά. Έχουμε 4 κιλά πορτοκάλια. Ο Γιαννάκης τρώει το ένα κιλό και δίνει από ένα κιλό στη Μαιρούλα, στον Γεωργάκη και στη δασκάλα του. Πόσα μήλα καταναλώνει το χρόνο ένα μέσο νοικοκυριό στη Μινεσότα; Τεκμηριώστε την απάντησή σας σε 7οο σελίδες. Αν δεν φιληθεί αυτή τη στιγμή με γλώσσα ο Μπρους Γουίλλις με την Ωραία Κοιμωμένη, θα ισιώσει ο πύργος της Πίζας.Η θέα της ακρόπολης από το εξοχικό μου στη Νάξο εμποδίζεται από το Εμπάιερ Στέιτ Μπίλντινγκ. Δεν έχω καμιά σαφή ένδειξη για το αν γνωρίζω φλαμανδικά. Δεν έχω πράσινα μάτια ούτε ύψος 1,98. Υπάρχουν μερικές φράσεις που δεν έχω πει ποτέ στη ζωή μου –μέχρι τώρα. Για παράδειγμα: μου περνάς το αλάτι, αγάπη μου; Πόσο κοστίζουν οι παπάγιες; Χορεύετε, Αμαλία; Μπορείς να κοιτάξεις τις Πυραμίδες τρώγοντας τσιπς ή τυρόπιττα ή τίποτα ή γαλάζιο ή ολόσωμο.Αυτό με κάνει αυτόματα να σκέφτομαι πως ίσως κάποτε ζήσω στη Βαρκελώνη, στον τέταρτο όροφο μιας πολυκατοικίας ή στον δεύτερο ή στον τρίτο ή στο Βερολίνο. Δεν έχω πάει ποτέ στο Αφγανιστάν με κάποιον Γάλλο που να τον λένε Ματιέ, ίσως επειδή δεν γνωρίζω κανέναν με το όνομα Πέτρος. Γεννήθηκα στη Μόσχα. Σίγουρα κάποιος μπορεί ν’ αρχίσει έτσι μιαν αφήγηση. Δεν έχω ερωτευθεί ποτέ Αιγόκερω, αλλά έχω πάει τρεις φορές στη Φολέγανδρο. Τα πρώτα εκατόν πενήντα χρόνια της ζωής μου τα έζησα στο Σουδάν, παντρεμένη με μια γυναίκα ονόματι Ναϊμά. Η προχθεσινή νύχτα κράτησε 10 χρόνια, ενώ μια άλλη τις προάλλες 12. Γνωρίζω εξήντα γυναίκες που τις έχουν βαφτίσει Φίλιππο-Ραφαήλ. Δεν έχω χάσει ποτέ τα κλειδιά μου στη διαδρομή Άμστερνταμ- Χάγη και δεν έχω βρει ποτέ, μα ποτέ, εκατό χιλιάδες μάρκα στο δρόμο. Τις ζυγές μέρες της εβδομάδας κάνω εγχείριση μηνίσκου. Δεν μπορώ να καταλάβω τη διαφορά ανάμεσα σ’ ένα κομπολόι κι ένα υπερωκεάνιο. Αυτό όμως που δεν μπορώ με τίποτα μα με τίποτα να καταλάβω είναι πώς μία γυναίκα με τον δικό μου δείκτη νοημοσύνης σας παρακολουθεί τόσην ώρα να την κοιτάτε ατάραχος, να κρατάτε σημειώσεις και να είστε έτοιμος να της πείτε πως θα τη βλέπετε κάθε Τετάρτη βράδυ τέτοια ώρα για τα επόμενο τουλάχιστον δέκα χρόνια, μέχρι να θεραπεύσετε πλήρως τον κυνισμό, την αυθάδεια, την αρρωστημένη φαντασία και, βεβαίως, την περιπαιχτική της διάθεση να σας ξεφτιλίσει ρωτώντας σας αν ο Παύλος Ιακώβου,ο ασθενής που βλέπετε κάθε Τρίτη βράδυ, ο άνδρας της, σας έχει ποτέ αποκαλύψει όλα αυτά τα χρόνια ότι η ξανθιά, που σας έχει εκμυστηρευτεί ότι πηδάει κάθε Τετάρτη βράδυ, είναι η γυναίκα σας.
Το “Γαμ.” είναι μια λέξη σε εκκρεμότητα. Βάζει τον αναγνώστη στη διαδικασία να συνδιαλλαγεί με το κείμενο και να συμπληρώσει ό,τι λείπει με το μάτι (ή τα υπόλοιπα αισθητήρια). Όμως μη φανταστείς ότι επειδή ο τίτλος είναι μισός κάνει και μισές δουλειές: το βιβλίο έρχεται με «λυσάρι», καθώς εξοπλίζει με ποικίλα συναισθήματα τον αναγνώστη (ώστε, όταν αποφασίσει μόνος του τι θα πει Γαμ., να πέσει μέσα). Αλλά θα σας δώσω και κάποια hints: Γαμ. μπορεί να σημαίνει γαμέτης (αν ο άλλος ασχολείται με τη φυτολογία) ή γάμος (αν κάποιος θέλει να νοικοκυρευτεί) ή να σημαίνει το άλλο, το ξέρετε ποιο, (αν ο άλλος είναι ρομαντικός και θέλει να πάει να “αγαπηθεί”)ή να προέρχεται απλώς από το «και γαμώ».Δεν θα μπορούσε να μη λέγεται Γαμ. αυτό το βιβλίο. Πρώτον, έχει σχέση με όλα τα παραπάνω (διαφόρων ειδών παντρέματα και αναπαραγωγές) και δεύτερον σου δίνει μια συμβουλή: τη στιγμή που πας να πεις «Γαμώτο» να φροντίζεις η λέξη να τρώει μια αόρατη τσεκουριά και να σπάει στη μέση. Πιστεύω πως η ζωή ακόμη κι όταν είναι σκληρή σαν βράχος έχει αμέτρητα ωραία βοτσαλάκια γύρω γύρω. Σιγά μην κάτσουμε να χάνουμε τον χρόνο μας λέγοντας συνέχεια γαμώτο και γαμώτο!
