Ο κ. Κ. συμβούλευε να προσθέσουμε, αν είναι δυνατό, σε κάθε πρόταση καλού-κακού και μιαν άλλη, για την περίπτωση που οι άνθρωποι δεν θα προσέξουν την πρόταση. Όταν λόγου χάρη πρότεινε σε κάποιον που βρισκόταν σε δύσκολη θέση ένα συγεκριμένο τρόπο δράσης που έβλαφτε τους άλλους όσο το δυνατό λιγότερο, του έδειχνε ταυτόχρονα κι έναν άλλο τρόπο, λιγότερο ακίνδυνο, όχι όμως και τον πιο σκληρό από όλους. Αυτός που δεν είναι έτοιμος για όλα,έλεγε, θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον το λιγότερο.
Οι ΙΣΤΟΡΙΕΣ αυτές έχουν ένα κοινό άξονα: δείχνουν τη συμπεριφορά του ατόμου, του κ. Κόυνερ, απέναντι σε φαινόμενα της καθημερινής ζωής, και τις αντιδράσεις του απέναντι σε καθιερωμένες αντιλήψεις και καταστάσεις. Καθώς μάλιστα ο κ. Κόυνερ τοποθετείται, από τη μια ιστορία στην άλλη μέσα σε μια διαφορετική κατάσταση, όλες οι ιστορίες μαζί συνθέτουν έναν κόσμο «εν κινήσει»
Αγάπη για την πατρίδα, μίσος για τους πατριδολάτρες (από το βιβλίο του Μπέρτολτ Μπρεχτ ΙΣΤΟΡΙΕΣ του κ. ΚΟΫΝΕΡ: Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΣΑΝ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ– Εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ 1981)
Ο κ. Κ. δεν το ’κρινε απαραίτητο να ζει σε μια συγκεκριμένη χώρα. Έλεγε: παντού μπορώ να πεινάσω. Κάποτε όμως έλαχε να περνάει από μια πόλη που την έχει κυριεύσει ο εχθρός της χώρας όπου ζούσε. Τον πλησίασε τότε ένας αξιωματικός του εχθρού και τον ανάγκασε να κατέβει από το πεζοδρόμιο. Ο κ. Κ. κατέβηκε και διαπίστωσε ξαφνικά ότι είχε αγανακτήσει ενάντια σ’ αυτόν τον άνθρωπο, και μάλιστα όχι μόνο ενάντια στον άνθρωπο μα προπαντός ενάντια στη χώρα που ανήκε ο άνθρωπος αυτός, τόσο, που ευχήθηκε να γίνει ένας σεισμός και να την καταπιεί. Γιατί, ρώτησε ο κ. Κ., έγινα εθνικιστής εκείνη τη στιγμή; Γιατί συνάντησα έναν εθνικιστή. Μα γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύσουμε τη βλακεία, γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν.
Και το κακό πράγμα δεν είναι φτηνό (η επόμενη ιστορία από το ίδιο βιβλίο)
Καθώς έκανε διάφορες σκέψεις γύρω απ’ την ανθρωπότητα ο κ. Κ. κατέληξε σε ορισμένα συμπεράσματα σχετικά με την κατανομή της φτώχειας. Κάποια μέρα κοίταξε γύρω του στο σπίτι και βρήκε πως ήθελε άλλα έπιπλα, πιο καλής ποιότητας, πιο φτηνά, πιο φτωχικά. Πήγε παρευθύς σ’ έναν μαραγκό και του παρήγγειλε να ξύσει το βερνίκι από τα έπιπλά του. Χωρίς βερνίκι όμως τα έπιπλα δεν έδειχναν φτωχικά μα καταστραμμένα. Κι όμως ο λογαριασμός του μαραγκού έπρεπε να πληρωθεί κι ο κ. Κ. αναγκάστηκε ακόμα να πετάξει τα έπιπλά του και ν’ αγοράσει καινούργια, πιο φτηνά, πιο φτωχικά πιο κακής ποιότητας, μια και τα ’θελε έτσι. Κάποιοι που το ’μαθαν γέλασαν σε βάρος του κ.Κ. γιατί τα φτωχικά έπιπλα του κόστισαν πιο ακριβά από τα βερνικωμένα. Ο κ. Κ. όμως είπε: Χαρακτηριστικό της φτώχιας δεν είναι η οικονομία μα το έξοδο. Σας ξέρω του λόγου σας: η φτώχια σας δεν ταιριάζει στις ιδέες σας. Μα στις δικές μου ιδέες δεν ταιριάζει ο πλούτος.
Πείνα (η επόμενη ιστορία από το ίδιο βιβλίο)
Σε μια ερώτηση σχετικά με την πατρίδα ο κ. Κ. έδωσε τούτη την απάντηση: Παντού μπορώ να πεινάσω. Ένας προσεκτικός ακροατής ρώτησε τότε τον κ. Κ. πώς γίνεται να λέει ότι πεινάει όταν στην πραγματικότητα έχει να φάει. Ο κ. Κ. δικαιολογήθηκε λέγοντας: προφανώς ήθελα να πω ότι μπορώ να ζήσω παντού υπάρχει πείνα, φτάνει να θέλω να ζήσω. Ομολογώ πως υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να πεινάω εγώ ο ίδιος και στο να ζω σε τόπο όπου υπάρχει ο κόσμος πεινάει.Ας μου επιτραπεί ωστόσο να αναφέρω σαν ελαφρυντικό μου το γεγονός ότι το να ζω σε τόπο όπου υπάρχει πείνα είναι για μένα αν ίσως όχι τόσο κακό όσο να πεινάω ο ίδιος, τουλάχιστο όμως πολύ κακό. Στο κάτω-κάτω για τους άλλους δεν έχει τόση σημασία αν εγώ πεινάω, έχει όμως μεγάλη σημασία αν εγώ πεινάω, έχει όμως μεγάλη σημασία ότι είμαι εναντίον της πείνας.
Όμωςακόμα και κάτω από μας υπάρχουν άλλα πατώματα και κάτωθέ τους φαίνεται να υπάρχουν κι άλλα, κι ακόμα και εμάς τους κακότυχους υπάρχουν άλλοι που καλότυχους μας λένε… Χρειάζονται πολλά τον κόσμο για ν’ αλλάξεις: οργή κι επιμονή, γνώση και αγανάκτηση, γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά, ψυχρή υπομονή κι ατέλειωτη καρτερία. Κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου. Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε!
