Και άρχισα να αγκομαχώ βουερά, καθώς τραβιόμουν προς τα πίσω αφρίζοντας και μαζεύοντας βιαστικά φύκια και βότσαλα, για να είναι τραχύς ο πυθμένας μου και να πνίγονται, σκέφθηκα μνησίκακα, αλλά στην πραγματικότητα, για να μπορώ να βάλω σημάδια, καλού κακού, για τον δρόμο της επιστροφής
Κοιμόμουν έναν ύπνο χλιαρό και ιδρωμένο. Η ησυχία της ζέστης πνιγηρή κολλούσε τα βλέφαρα.
-Ακόμα κοιμάσαι; μου είπε ο Άντρας… Οι άλλοι είναι ήδη στην παραλία. Πότε θα πας;
Τράβηξα το σεντόνι, το σώμα μου ήταν ήδη γυμνό.
-Συγγνώμη, του είπα, βλέποντας πως κοίταζε αυστηρά τα αποτριχωμένα μου μέλη.
Πήγα στην κουζίνα. Ανοίγοντας το ψυγείο, έβραζε το κρέας, στο τοίχωμα καρφωμένα τα χθεσινά λουκάνικα έσταζαν το λίπος τους. Μια πρίζα στερεωμένη σε γυμνό καλώδιο, να θυμηθώ να τού πω να μη βάλει το χέρι του, σκέφθηκα. Το φως διαφορετικό, άσπρο, τρεμούλιαζε. Μού πόνεσαν τα μάτια.
Στο μπάνιο, ροδαλά νερά στα λευκά πλακάκια. Η Γυναίκα ξέπλενε το αίμα από τα πόδια της. Δεν θα έρθω, είπε. Πηγαίνετε εσείς.
Όταν βγήκαμε έξω, μάς άρπαξε ο αέρας, ο κίτρινος ήλιος του σπιτιού είχε χαθεί, περπατήσαμε βιαστικά προς τα Εκεί.
Πίσω απ’ τον λόφο, γκρίζο κι αγριεμένο το νερό, απειλούσε.
-Μα πού πήγαν οι άλλοι; ψέλλισα κοιτάζοντας την σκοτεινή αμμουδιά.
-Άργησες, άκουσα τον ψίθυρό του να σφυρίζει στο αυτί μου. Έστρεψα το κεφάλι. Ο δρόμος είχε χαθεί μαζί του.
Τώρα έπρεπε ολομόναχη να βαδίσω την Ακτή.
-Είναι άδικο, μουρμούρισα μουτρωμένη. Άργησα μόνον είκοσι χρόνια.
Και άρχισα να αγκομαχώ βουερά, καθώς τραβιόμουν προς τα πίσω αφρίζοντας και μαζεύοντας βιαστικά φύκια και βότσαλα, για να είναι τραχύς ο πυθμένας μου και να πνίγονται, σκέφθηκα μνησίκακα, αλλά στην πραγματικότητα, για να μπορώ να βάλω σημάδια, καλού κακού, για τον δρόμο της επιστροφής…
Άννα Αφεντουλίδου, Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε Μεσαιωνική και Νεοελληνική Λογοτεχνία, με ειδίκευση στη Γενική Συγκριτική Γραμματολογία, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει ασχοληθεί, σε επίπεδο μεταπτυχιακών σπουδών, με την ποίηση του Α. Εμπειρίκου και με τη σύγχρονη κυπριακή λογοτεχνία Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή με τίτλο Ελλείπον Σημείο, η οποία συμπεριελήφθη στη μικρή λίστα υποψήφιων βιβλίων πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, για τα Λογοτεχνικά Βραβεία 2010 του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ. Το διήγημά της Μύθου Εγκώμιον επιλέχθη για την ανθολογία διηγήματος Θεσσαλονίκη 2012 από τις εκδόσεις Ιανός. Κείμενά της έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά και ηλεκτρονικές ιστοσελίδες.