Μάστορας τεχνίτης και εργολάβος της ηδονής είχε μια ιδιαίτερη αδυναμία στ’ αυθαίρετα. Δεν του άρεσε να χτίζει με άδεια. Αν χώραγε το οικοδόμημά του στο οικόπεδο το έχτιζε. Του είχαν αδυναμία οι ιδιοκτήτες των οικοπέδων αυτών. Κάτι από τη παρανομία του εργολάβου τους ηδόνιζε.
Έπρεπε να γίνουν όλα νύχτα, να μην τους δει ανθρώπου μάτι και τους καταδώσει από ζήλεια. Και αυτός το ήξερε και το απολάμβανε. Ψιλά γράμματα ήταν γιαυτόν η έννοια φροντίδα για το περιβάλλον. Θεωρούσε και τα ανθρώπινα κορμιά μέρος του περιβάλλοντος και αυθαιρετούσε, τρόπος του λέγειν, πάνω τους.
Τον ηδόνιζε και αυτόν η αγωνία αλλά και η λαχτάρα του παράνομου οικοπεδούχου. Πέρναγε μερικές νύχτες μαζί τους παθιασμένα, παρατηρώντας πως πρόσεχαν κρυφά, την ώρα του έρωτα με την άκρη του ματιού τους, μήπως εμφανιστούν ξαφνικά οι αρχές. Αρχές μπορεί να ήταν η σύζυγος, η μάνα, το παιδί ή οποιοσδήποτε άλλος φανερά δεν θα το ενέκρινε.
Κρυφά θάθελαν όλοι τους να ήταν να ήταν στη θέση του οικοπεδούχου. Καλόκαρδος όμως δεν τους άφηνε έτσι να ξεροσταλιάζουν. Πάντα είχε ένα μικρό δωράκι και γιαυτούς. Μέχρι να σκάψει και να βάλει τα θεμέλια, τους γλύκαινε με επίμονα βλέμματα, τους έκανε μόστρες, τάχα αδιάφορα, τους ακουμπούσε τυχαία και τους τάραζε. Μόλις έβλεπε τις αρχές να κατεβάζουν λίγο το κεφάλι κοκκινίζοντας, ήξερε πως μπορούσε να χτίσει ανενόχλητος. Είχε τη μυστική τους έγκριση.
Τέλειωνε το χτίσιμο και ήταν όλοι τους ευχαριστημένοι, άλλοι επειδή χάρηκαν την ηδονή και άλλοι επειδή τη φαντάστηκαν. Αυτός δεν θα χρειαζόταν να νομιμοποιήσει τίποτα.
Και όταν πια τα αυθαίρετα έγιναν πάρα πολλά, απολάμβανε μέσα στο ψυχικό πλούτο που είχε αποκτήσει από τη παράνομη ηδονή, τις φωνές των ιδιοκτητών των αυθαιρέτων για τα δίκαια αιτήματά τους. Γέλαγε τότε με τη καρδιά του για το ψέμα τους. Στην ουσία φώναζαν γιατί ήθελαν να καλύψουν το κρυφό τους πόθο για ακόμα περισσότερα αυθαίρετα. Φώναζαν, γελούσε και τον κοίταζαν θυμωμένα γιατί τώρα έχτιζε αλλού και όχι στο δικό τους οικόπεδο.
[ΠΗΓΗ: ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ, απόσπασμα από το διήγημα του Γιώργου Γλαύκου ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ, που είναι αναρτημένο στο ιστολόγιο του συγγραφέα: http://ganymede.gr/