Πόσα άχρηστα πράγματα μαθαίνεις χωρίς ούτε καν να ρωτήσεις. Ανοίγεις την τηλεόραση και αμέσως μετά την κλείνεις. Έμαθες κάτι που δεν σε ενδιέφερε. Φοβάσαι μήπως γνωρίζεις λιγότερα από ότι οι άλλοι γύρω σου. Την ανοίγεις ξανά. Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να μην ξέρεις τι να πεις όταν βρίσκεσαι με τον άλλο. Και όταν μιλάτε για ακίνδυνα πράγματα, είναι καλός σύμβουλος οι κοινοτοπίες, η ορισμένη κοινή γνώμη που επέλεξες.
![]()
Συχνά τον τελευταίο καιρό ακούω τη λέξη αποδοτικός. Συνήθως από τον Διευθυντή. Συχνά όταν αναφέρονται σε άτομα του είδους μου βάζουν και το αρνητικό μόριο «μη» μπροστά. Ένας κυκεώνας ενδιαφερόντων αρκεί για τη ρετσινιά.
Επέλεξες μια θέση εργασίας κοντά στην έξοδο κινδύνου. Και συχνά αρνείσαι να κλείσεις τα στόρια και να λουστείς το φως της λάμπας νέον. Δεν θέλουμε άλλο νέον, προτιμούμε το παλαιόν.
Κοιμήθηκα αργά χθες βράδυ, καθόμουνα και περίμενα το κανάλι της Βουλής να παρουσιάσει αφιέρωμα. Για τον Τερζόπουλο. Πάλι θα πάω στη δουλειά με τσιμπλιασμένα μάτια, βλέμμα απλανές και με στοιβαγμένες ιδέες στο μυαλό.
Και όταν θα μου δώσουν εντολή να εκτελέσω μια σχετικά δύσκολη εργασία, εγώ θα έχω τη στωικότητα μιας MademoiselleJulieκαι θα φαντάζομαι ότι τα δεινά που περνάω μοιάζουν με τα δεινά του έρωτα και της συνεπαγόμενης αυταπάρνησης που επιφέρει αυτός στην στεγνή ιδιοσυγκρασία μου. Ή ακόμα καλύτερα, θα μοιάζω με έναν πολεμικό ανταποκριτή, που θα μετράει τις απώλειες σε ώρες λεπτά δεύτερα λεπτά… παρατηρητή της καθημερινής μου ζωής, την οποία έχω ήδη γευτεί, όπως ο Προυστ στο «Ο ξανακερδισμένος χρόνος».
Έτσι έφτιαξα τη σφηκοφωλιά μου πίσω από μια στοίβα βιβλία και περιμένω το σμήνος να επιστρέψει.
Λόγια δυνατά
ο αέρας τα πήρε
παραπονιέμαι.
ο αέρας τα πήρε
παραπονιέμαι.
Βρήκες τον χρόνο να περπατήσεις. Επιτέλους. Μετά από ένα δωδεκάωρο εργασιακής «απραξίας», σκυφτός και αμίλητος, βρήκες τον χρόνο. Είναι αργά. Περιδιαβαίνεις στους δρόμους και αποτυπώνεται στο μυαλό σου ένα διαφημιστικό πανό, μια φωτεινή επιγραφή, μια εκπομπή από την τηλεόραση που κείτεται σε μια βιτρίνα προς πώληση. Εάν πάρεις το μετρό, θα δεις άλλα διαφημιστικά μηνύματα, έτσι για να αλλάζεις παραστάσεις. Κάποιες φορές, εάν είσαι τυχερός μπορεί και να ακούσεις ήχους κλασικής μουσικής.
Πρέπει να γνωρίζεις πολλά και να λες λίγα. Έτσι για να μην εξάπτεις την ανταγωνιστική διάθεση των άλλων. Μπορείς να μιλάς στους άλλους με οικονομικούς όρους και για τα σύγχρονα χρηματοοικονομικά μέσα, αλλά ποτέ δεν πρόκειται να τους αποκαλύψεις ότι το λουλουδάκι που μόλις πριν τσαλαπατήθηκε ονομάζεται «anthemistinctoria» και ότι οι αρχαίοι Έλληνες το είχαν αφιερώσει στη θεά Άρτεμη.
[ΠΗΓΗ: Ντενίζ Παναγιωτοπούλου Η εξομολόγηση μιας σφήκας - Από το βιβλίο Η εξομολόγηση μιας σφήκας, Ζάκυνθος 2010. Η φωτογραφία είναι του RodneySmith– αναρτήθηκε στο ΦΡΕΑΡ στο βάθος των περιστάσεων: http://frear.gr/ ]